خشکی چشم بعد عمل برداشت عینک

خشکی چشم ممکن است پس ازلیزیک در نتیجه آسیب عصب رخ دهد. این شبیه شرایط پس از فمتولیزیک است، اما عموماً با لازک کاستومایز نتایج بهتر و مدت زمان کمتری هستند. درمان خشکی چشم پس از انکسار باید تهاجمی باشد. گزینه ها شامل اشک مصنوعی، انسداد نقطه، مدیریت بهداشت پلک/اختلال غدد میبومین، اسیدهای چرب امگا 3، ضد التهاب های موضعی، و سیکلوسپورین موضعی هستند.
نقایص و نفوذهای اپیتلیال
نقص اپیتلیال ایجاد شده در طی PRK معمولاً طی 3 تا 4 روز با کمک BSCL یا چسب فشاری بهبود می یابد. یکی از علل شایع تاخیر در اپیتلیال شدن مجدد کراتوکونژونکتیویت سیکا است که ممکن است با افزایش روانکاری و انسداد موقت نقطه درمان شود. بیماران مبتلا به بیماری بافت همبند خودایمنی تشخیص داده نشده یا دیابت شیرین ممکن است ترمیم اپیتلیال ضعیفی داشته باشند. بیماران باید تا زمان اپیتلیال شدن مجدد به دقت تحت نظر باشند نفوذ می کند
در اوایل دوره بعد از عمل، ارتشاح ساب اپیتلیال ممکن است رخ دهد. در یک بررسی توسط Teal و همکاران، میزان بروز این نفوذها تقریباً یک مورد در 300 مورد بود. این نفوذها اولین بار زمانی مشاهده شدند که جراحان شروع به تغییر ترکیبی از قطره های NSAID با BSCL کردند. این نفوذها معمولاً استریل و ثانویه به یک واکنش ایمنی هستند. هیچ یک از کشت‌های این انفیلترات‌ها علت باکتریایی را نشان ندادند و نتیجه بصری نهایی صرف نظر از درمان آنتی‌بیوتیکی یکسان بود. به ندرت، مواردی از انفیلترات عفونی قرنیه ممکن است رخ دهد که باید با آنتی بیوتیک های موضعی مناسب درمان شوند.
IOP بالا
بیماران ممکن است پس از PRK افزایش فشار داخل چشم را تجربه کنند. بیشتر موارد افزایش فشار ثانویه به درمان طولانی مدت با کورتیکواستروئیدها رخ می دهد. بروز افزایش فشار ممکن است از 11٪ 9 تا 25٪ باشد. گاهی اوقات، فشار بالا ممکن است بسیار زیاد باشد. در یک مطالعه، 2 درصد از بیماران فشار بیش از 40 میلی متر جیوه داشتند. فشارهای بالا معمولاً با داروهای موضعی کاهش دهنده فشار داخل چشم کنترل می شود و معمولاً پس از کاهش یا قطع استروئیدها عادی می شود. فشار داخل چشمی اندازه گیری شده توسط تونومتری آپلانشن ممکن است به طور مصنوعی کمتر از فشار واقعی چند میلی متر جیوه پس از PRK باشد.
اثرات اندوتلیال
بر خلاف کراتوتومی رادیال، هیچ تغییر قابل توجهی در تراکم سلول های اندوتلیال مرکزی پس از PRK رخ نمی دهد. پلی مژتیسم مرتبط با استفاده از لنزهای تماسی معمولاً پس از PRK بهبود می یابد، همانطور که با کاهش قابل توجه ضریب تغییرات محیطی اندازه سلول 2 سال پس از عمل نشان داده شده است.
نتیجه گیری
PRK، LASEK، Epi-LASIK، و Epi-LASEK، تکنیک های نسبتاً ایمن، موثر و قابل پیش بینی برای اصلاح نزدیک بینی کم تا متوسط، آستیگماتیسم و ​​دوربینی کم هستند. معایب اولیه ابلیشن سطحی پیشرفته درجه ناراحتی بعد از عمل، مدت زمان لازم برای بهبود بینایی و افزایش تیرگی قرنیه با درمان عیوب انکساری بالاتر است. عوامل تعدیل کننده زخم، مانند MMC، در حال گسترش دامنه عیوب انکساری قابل درمان هستند. در بیماران مبتلا به بیماری غشای پایه اپیتلیال و قرنیه نازک ممکن است ابلیشن سطحی نسبت به لیزیک ارجح باشد. پیشرفت‌ها در ابلیشن‌های هدایت‌کننده جبهه موج و ابلیشن‌های بهینه‌سازی‌شده با جبهه موج، این روش‌ها را به پایه‌های اصلی درمان فعلی تبدیل کرده است. پیشرفت‌ها در درمان‌های هدایت‌شده با توپوگرافی، احتمالاً گزینه‌های متعددی را در درمان چشم‌های طبیعی و بسیار انحرافی به جراح انکسار ارائه می‌دهد.