سیستم های مختلف درجه بندی برای درجه بندی قوز قرنیه در دسترس هستند. مهمترین آنها شامل سیستم طبقه بندی Amsler-Krumeich است که موارد را بر اساس میزان نزدیکبینی و آستیگماتیسم، ضخامت قرنیه یا زخم و K-Reading مرکزی طبقه بندی می کند. سیستم های دیگر عبارتند از سیستم درجه بندی Shabayek-Alio که انحرافات مرتبه بالاتر قرنیه را در نظر می گیرد و سیستم نمره شدت قوز قرنیه (KSS) که موارد را بر اساس متوسط قدرت قرنیه و میانگین مربع ریشه (RMS) طبقه بندی می کند. بسته به سیستم درجه بندی، طرحهای درمانی مختلفی پیشنهاد شده است. با وجود این، علیرغم مطالعات گسترده در زمینه مدیریت قوز قرنیه، هنوز هیچ پروتکل استانداردی برای درمان بیماران مبتلا به درجه های مختلف قوز قرنیه وجود ندارد. با این وجود، هدف اصلی رویکردهای جدید معرفی شده در سالهای اخیر، بهبود بینایی و جلوگیری از کاهش بینایی در مراحل پیشرفته بیماری است. این مقاله روش های مختلف موجود برای درمان قوز قرنیه را با تمرکز ویژه بر برنامه های مبتنی بر شواهد و بالینی مرور می کند تا اطلاعات عملی و مفیدی را برای انتخاب مناسب ترین گزینه برای هر بیمار در اختیار پزشک قرار دهد.
