عصب قرنیه در قوز قرنیه به طور سنتی، اعصاب برجسته قرنیه به عنوان نشانه بالینی اولیه قوز قرنیه توصیف می‌شود، اما نقش عصب قرنیه در KC به خوبی بررسی نشده است.
اعصاب قرنیه نقش مهمی در حفظ ساختار طبیعی قرنیه، شفافیت و عملکرد آن از طریق واسطه ترشح اشک و رفلکس‌های محافظ دارد و در عین حال از سلول‌های اپیتلیال و استرومایی قرنیه پشتیبانی می‌کند. حساسیت قرنیه در چشم بیماران تحت بالینی و KC به طور قابل توجهی کمتر است
در مقایسه با کنترل های معمولی این مورد در تمام نواحی قرنیه چشم های کراتوکونیک بود، که نشان می دهد کاهش حس قرنیه با کمبود اشک و نازک شدن قرنیه همراه است. علاوه بر این، تغییر مورفولوژی عصب قرنیه، مانند تغییر در پیچ خوردگی و جهت گیری دسته های فیبر عصبی در راس مخروط، کاهش تراکم شبکه عصبی پایه خورشیدی و ضخیم شدن رشته های عصبی استرومایی، به ویژه در ناحیه مخروط گزارش شده است. اعصاب استرومایی در ناحیه مخروط تعدادی تغییرات با شدت متفاوت، از حلقه خفیف و پیچ خوردگی تا پیچ خوردگی بیش از حد و رشد بیش از حد در مرکز مخروط نشان داده اند. این شواهد از دخالت احتمالی اختلال در عصب قرنیه در تغییرات سطح چشمی که در KC رخ می‌دهد، حمایت می‌کند و یک پیوند بالقوه با پاتوفیزیولوژی KC و پیشرفت بیماری.
• آیا تأثیرگذارهای هموستاز سطح چشم می تواند باعث قوز قرنیه شود؟
• بیماری های آتوپی و آلرژیک
