لنزهای چند ضلعی و لنزهای داخلی داخل چشم به عنوان لنزهای داخلی
داخل چشم (IOL) طراحی شده اند تا تمرکز هر دو فاصله و اشیاء نزدیک
اطراف را بالا ببرند، در مقایسه با لنزهای داخلی چشم مونوفوکال که فقط
دارای یک نقطه کانونی و بینایی درست هستند.
مسئله بازگرداندن تطابق پس از عمل جراحی کاتاراکت یا از طریق تبادل
لنزهای انکساری، تبدیل به یک موضوع به طور فزاینده ای در چشم
پزشکی می شود.
لنزهای داخل چشم که پیرچشمی را اصلاح می کنند به دو دسته اصلی
تقسیم می شوند:
IOL های چند ضلعی: برای رسیدن به نقطه دید نزدیک و فاصله با دو
نقطه کانونی (دو طرفه) یا سه (سه نقطه ای) به طور همزمان است.
عملکرد IOL چند ضلعی بستگی به اندازه انکساری برای انواع شکستگی
دارد .
این مفهوم بر اساس این اصل است که مردمک تمایل دارد تا وظایف
نزدیک را مختل کند بنابراین بخش مرکزی لنز برای بخش نزدیک و بیرونی
برای فاصله طراحی شده است. برای انواع مختلفی از IOL های چند
فوکوس، نور از طریق پراکندگی تقسیم شده و بینایی مردمک مستقل
است.
انطباق با IOL ها: تغییر شکل و قدرت زمانی که عضله سلیاری قراردارد.
شواهد در مورد لنزهای مختلف
لنزهای مونو فوكال، لنزهای استاندارد مورد استفاده در جراحی آب
مروارید هستند.
افرادی که لنز داخل چشم چندکانونی دارند پس از عمل کاتاراکت ، ممکن
است کمتر به عینک های اضافی نیاز داشته باشند در مقایسه با کسانی که
لنزهای استاندارد مونو فوكال دارند.
افرادی که لنزهای چند فوکال را دریافت می کنند، ممکن است مشکلات
بصری بیشتری مانند تاری و دیدن هاله (حلقه های اطراف نور) داشته
باشند نسبت به افرادی که از لنزهای مونو فوکال استفاده می کنند.
افرادی که لنزهای داخل چشمی تطابقی دریافت کردند دید نزدیکشان
بهبود پیدا کرده بود اما این پیشرفت ها کم بوده ودر طول زمان کاهش
یافته است.
افرادی که لنزهای داخل چشمی تطابقی استفاده می کنند ممکن است
خطر بالایی از ضخیم شدن بافت پشت لنز داخلی (کپسول خلفی) داشته
باشند، اما اطمینانی درمورد این یافته وجود ندارد.