پس از مطالعه مقدماتی، بیماران به مدت سه سال تحت پیگیری قرار گرفتند و نتایج نشان داد که میانگین کراتومتری از 2/6±2/77 به 7/3±2/69 D کاهش یافته و میانگین pachymetry از 59±332 قبل از عمل به 50±360 mµ پس از عمل افزایش یافته است. میانگین بینایی بین 2-1 خط BCVA نیز بهبود یافت . انحرافات مرتبه بالاتر، به ویژه انحراف کروی، در سطوح قدامی و خلفی قرنیه به میزان قابل توجهی کاهش یافته بود . با این روش، خطر رد پیوند و استفاده بیش از حد از استروئید کاهش می یابد. در بیشتر بیماران پیشرفت بیماری پایدار و تحت کنترل است و بینایی عملکردی بهبود می یابد. عوارض احتمالی شامل سوراخ شدن DM است که در حدود 6 درصد از بیماران مشاهده می شود و در چنین مواردی ممکن است PK یا DALK برای بیمار استفاده شود
امروزه چندین روش درمانی برای قوز قرنیه در دسترس است. از عینک و لنزهای تماسی در مراحل اولیه قوز قرنیه استفاده می شود، CXL برای تثبیت پیشرفت بیماری استفاده می شود، ICRS قرنیه را صاف می کند و برای کاهش عیوب انکساری استفاده می شود و PK و DALK، کراتوپلاستی رسانا، ژن درمانی و اخیراً BL در مراحل پیشرفته بیماری انجام می شود.
