آستیگماتیسم، شاخص‌های توپوگرافی، توموگرافی و بیومکانیکی زیر نرمال یا مرزی و درجاتی از عدم تقارن بین دو چشم. و همچنین در دسترس بودن برخی از الگوریتم های پیچیده و بسیار کارآمد مبتنی بر هوش مصنوعی، دقت غربالگری KC به شدت بهبود یافته است. با این حال، هنوز تعداد قابل توجهی از موارد وجود دارد که به طور موفقیت آمیزی با این روش ها طبقه بندی نشده اند و ارزیابی خطر ابتلا به قوز قرنیه یا اکتازی به صورت خود به خود یا به دنبال جراحی انکساری قرنیه به قضاوت بالینی پزشک واگذار شده است. بنابراین، ارزیابی ریسک است و نه یک تشخیص دقیق که در این شرایط کار می کند. با توجه به اهمیت این موضوع در پاراگراف های بعدی بیشتر به آن خواهیم پرداخت
