قرنیه های نازک در معرض افزایش آسیب سلول های اندوتلیال پس از CXL هستند، بنابراین CXL در قرنیه هایی با CCT کمتر از µ 400 توصیه نمی شود (108). Pachmetry به طور معمول قبل از CXL انجام می شود تا از آسیب سیتوتوکسیک اندوتلیوم به دنبال تابش جلوگیری شود. Sharma و همکارانش در یک مطالعه گذشته نگر خطر اِدم قرنیه بعد از CXL را در 350 بیمار مبتلا به KCN ارزیابی کردند. آنها گزارش کردند که اِدم قرنیه در 10 بیمار (%2.9) رخ داده است. در حالی که در 5 بیمار اِدم پس از 3 ماه برطرف شد، در 5 بیمار باقی مانده اِدم ادامه یافت و نیاز به کراتوپلاستی نافذ (PK) ایجاد شد. چندین مکانیسم پیشنهاد شده است که می تواند قرنیه های تحت درمان با CXL را مستعد ایجاد اِدم قرنیه کند. این موارد شامل اندازه گیری نادرست ضخامت قرنیه قبل و بعد از عمل، تحویل ناخواسته انرژی، دهیدراتاسیون قرنیه، تمرکز ضعیف منبع نور بر روی قرنیه و بیماری های اندوتلیال مانند دیستروفی اندوتلیال Fuchs می باشد.
