هنگام در نظر گرفتن جراحی انکساری، چندین موضوع باید قبل از عمل ارزیابی شود. ارزیابی شرایط چشمی یا سیستمیک از قبل موجود که می تواند در بهبود یا قابل پیش بینی بودن عمل اختلال ایجاد کند. ارزیابی وضعیت انکساری بیمار از جمله پایداری، درجه عیوب انکساری و آستیگماتیسم. و ارزیابی اهداف و انتظارات بیمار.
تاریخچه پزشکی کامل بیمار را بگیرید، سیستم ها را مرور کنید و یک معاینه کامل چشمی انجام دهید تا وجود شرایطی که در آن جراحی انکساری منع مصرف دارد را رد کنید.
سابقه بیماری‌های کلاژن- عروقی و خودایمنی، مانند آرتریت روماتوئید، لوپوس اریتماتوز سیستمیک و سندرم شوگرن، به دلیل بهبود غیرقابل پیش‌بینی زخم قرنیه با پتانسیل ذوب قرنیه، منع مصرف PRK محسوب می‌شوند. سابقه تشکیل اسکار کلوئید و کراتیت هرپس سیمپلکس قبلی منع مصرف نسبی است. پروفیلاکسی ضد ویروسی سیستمیک قبل از عمل شروع شده و برای چندین ماه بعد از عمل ادامه یافته است، ممکن است PRK را در بیماران مبتلا به کراتیت هرپس سیمپلکس قبلی ایمن کند. دیابت باید قبل از عمل به خوبی کنترل شود، زیرا شامل ناپایداری انکسار و به طور بالقوه بهبود ضعیف زخم است. آمبلیوپی متراکم یک منع نسبی است زیرا روش انکساری چشم بهتر بیمار را در معرض خطر قرار می دهد.
بیماران باید به جای جراحی برای کاهش استفاده از عینک، از عینک محافظ استفاده کنند.
معاینه کامل چشم الزامی است. یک معاینه خارجی باید آناتومی اربیتال را در نظر بگیرد. یک گلوب عمیق، ابروهای بلند و/یا یک شقاق کف باریک ممکن است PRK و LASEK را نسبت به لیزیک، اپی لیزیک یا اپی لازک ترجیح دهد، زیرا با تکنیک‌های اخیر، دسترسی به میکروکراتوم و اعمال حلقه ساکشن یا رابط بیمار ممکن است دشوار یا غیرممکن باشد.
بررسی حرکات خارج چشمی مهم است زیرا وجود فوریا یا تروپیا می تواند منجر به دوبینی بعد از عمل شود.
اندازه مردمک باید اندازه‌گیری شود زیرا مردمک بزرگ ممکن است بعد از عمل در ایجاد خیرگی و هاله‌ها نقش داشته باشد، اگرچه درک بهتر علائم دید کم نور نشان می‌دهد که انحراف قرنیه (نه خود اندازه مردمک) مسئله اصلی است. یک مردمک سنج تجاری می تواند اندازه مردمک را در شرایط مزوپیک یا اسکوپیک به دقت ارزیابی کند.
اگر بیمار بخواهد مونویژن بخواهد تسلط چشم مورد آزمایش قرار می گیرد (در اصلاحات تک دید، معمولاً چشم غالب برای دید از راه دور اصلاح می شود). پلک ها و لایه اشکی باید از نظر بلفاریت یا خشکی چشم ارزیابی شوند که باید قبل از عمل درمان شوند. سیکلوسپورین-A در درمان خشکی چشم ناشی از جراحی انکساری موثر است.
معاینه قرنیه باید اسکار قرنیه، عروق یا التهاب قبلی را نشان دهد. بیماران مبتلا به دیستروفی غشای پایه اپیتلیال (EBMD، که اغلب دیستروفی اثر انگشت نقشه-نقطه نامیده می شود) کاندیدهای بهتری برای PRK هستند زیرا PRK ممکن است با افزایش چسبندگی اپیتلیال درمانی باشد، در حالی که اصطکاک میکروکراتوم در لیزیک ممکن است باعث نقص آشکار اپیتلیال شود.
پاکی متری قرنیه قبل از عمل برای همه بیماران اجباری است. ضخامت قرنیه مرکزی توسط پاکی متری اولتراسونیک یا با Scheimpflug یا توپوگرافیر شکاف اسکن تعیین می شود. پاکی متری قرنیه می‌تواند یک آزمایش غربالگری برای قوز قرنیه یا سایر انواع اکتازی قرنیه باشد (به زیر مراجعه کنید)، و می‌تواند میزان بافت قرنیه موجود برای ساییدگی بافت اگزایمر را بدون خطر تضعیف قرنیه تعیین کند، جایی که اکتازی بعد از عمل و آستیگماتیسم نامنظم به خطرات مهم تبدیل می‌شوند. قرنیه باید حداقل 250 میکرون یا 50 درصد ضخامت اصلی (هر کدام بیشتر باشد) از بستر باقیمانده استرومایی زیر فلپ لیزیک داشته باشد. اگر ضخامت فلپ به اضافه عمق فرسایش بافت محاسبه شود تا ضخامت استرومایی باقیمانده ناکافی باقی بماند، لیزیک منع مصرف دارد و ابلیشن سطحی ترجیح داده می شود.
عدسی را بررسی کنید تا آب مروارید اولیه را رد کنید. برای رد کردن دژنراسیون شبکیه محیطی یا سوراخ های محیطی که باید قبل از عمل درمان شوند، یک معاینه فوندوس متسع انجام دهید.
توپوگرافی کامپیوتری قرنیه در ارزیابی قبل از عمل بیماران جراحی انکساری حیاتی است. توپوگرافی قرنیه در ارزیابی آستیگماتیسم نامنظم مفید است. تاب خوردگی قرنیه می تواند با استفاده از لنزهای تماسی رخ دهد و وجود آن در دقت اندازه گیری های انکساری قبل از عمل اختلال ایجاد می کند. تماس های نرم نباید حداقل به مدت 3 روز پوشیده شوند و حداقل 2 هفته قبل از ارزیابی قبل از عمل باید از تماس های سخت اجتناب شود. اگر مشکوک به پیچ خوردگی قرنیه باشد، بیمار نباید تا زمانی که توپوگرافی تثبیت نشده است از لنزهای تماسی استفاده کند
