در افتادگی پلک مادرزادی، عضله لواتور به درستی در رحم رشد نمی‌کند و بنابراین کودک با عملکرد ضعیف یا در معرض خطر عضله‌ی لواتور به دنیا می‌آید. در نتیجه ، کودکانی که مبتلا به پتوز یا افتادگی پلک متولد می‌شوند اغلب دارای میدانی دید رو به بالای محدودی هستند – یعنی قسمت بالایی میدان دید – هستند و ممکن است برای اینکه بهتر ببینند، سر خود را به عقب و کمی بالا ببرنددر صورت عدم درمان ، این کودکان ممکن است اختلالات بینایی دیگری از جمله آمبلیوپی ، که معمولاً با نام تنبلی چشم شناخته می‌شود ، مبتلا شوند. هنگامی‌که کودکی که دید او هنوز در حال رشد است ، در یک چشم دید کاملی دارد و در چشم دیگر، به دلیل افتادگی پلک آن چشم ، بینایی ناقص دارد، مسیرهای عصبی از مغز به چشم مشکل دار می‌توانند شروع به آتروفی یا همان جمع شدن کنند ، یا از بین بروند. این امر باعث ایجاد تنبلی چشم یا مشکل بینایی توسعه نیافته در آن چشم می‌شودازآنجاکه افتادگی پلک مادرزادی درمان‌نشده می‌تواند اثراتی منفی در بینایی فرزند شما داشته باشد ، متخصصان ممکن است برای جلوگیری از بروز هرگونه عارضه‌ای، انجام عمل جراحی را در سن پایین توصیه کنند.
