بیومکانیک قرنیه

بیومکانیک قرنیه به رفتار ساختار بیولوژیکی قرنیه مرتبط است. قرنیه برای برآمدگی در شکل کروی به انعطاف کافی نیاز دارد، اما برای حفظ شکل خود و مقاومت در برابر فشار داخل چشمی (IOP) به سفتی کافی نیاز دارد.
با توجه به تغییر جهت گیری و چگالی کلاژن، هر لایه قرنیه به میزان متفاوتی به مقاومت کلی بیومکانیکی کمک می کند. با این حال، استروما، به عنوان بزرگترین بخش قرنیه، لایه اصلی است که خواص بیومکانیکی قرنیه را مشخص می کند.
مانند بسیاری از بافت های بیولوژیکی، قرنیه دارای خواص ویسکوالاستیک است. خاصیت ارتجاعی قرنیه به خواص استاتیکی یک ماده اشاره دارد و از خواص کششی ریزساختار کلاژن ناشی می شود. ویسکوزیته به واکنش تغییر شکل خواص دینامیکی اشاره دارد و با گذشت زمان کاملاً برگشت پذیر است. در قرنیه کراتوکونیک یا مبتلا به قوزقرنیه انحطاط اجزای ماتریکس خارج سلولی قرنیه (ECM) منجر به از بین رفتن جهت فیبریل کلاژن، ضعف بیومکانیک و بیرون زدگی مخروطی قرنیه می شود.
آنالایزر پاسخ چشمی (ORA) و Corvis ST ابزارهای مهم تونومتر غیر تماسی هستند که می توانند خواص بیومکانیکی را ارزیابی کنند. هیسترزیس قرنیه (CH) و فاکتور مقاومت قرنیه (CRF) در ORA و پاسخ قرنیه دینامیک (DCR) در Corvis ST، مانند طول قرنیه، زمان و سرعت، دامنه تغییر شکل، پارامترهای انحراف، ضخامت رابطه Ambrósio
به مشخصات افقی (ARTh)، پارامتر سفتی، و شاخص بیومکانیکی قرنیه (CBI)، پارامترهای بیومکانیکی مهم هستند.
امروزه Corvis ST که با Pentacam یکپارچه شده است، یک شاخص توپوگرافی و بیومکانیکی جدید (TBI) ایجاد می کند. پارامترهای CH و CRF در ORA می توانند در تمایز KC از چشم های عادی مفید باشند. با این حال، آنها ممکن است برای تشخیص SKC مفید نباشند، که یک نگرانی اصلی است
برای جراحان عیوب انکساری.
چندین مطالعه نشان داده اند که TBI در کورویس حساس ترین پارامتر برای تمایز SKC موارد مشکوک به قوزقرنیه و KC یا قوز قرنیه حقیقی از قرنیه طبیعی است.