ترکیب CXL با تکنیک های دیگر ابتدا توسط Kymionis و همکاران در سال 2011 پیشنهاد شد که به عنوان «CXL Plus» شناخته می شود. همانطور که قبلاً ذکر شد، CXL معمولاً برای توقف پیشرفت KCN استفاده می شود، اما در بهبود بینایی بسیار موثر نیست. بنابراین، در کنار حفظ بیومکانیک قرنیه از طریق CXL، می توانیم از درمان های جایگزین برای بهبود بینایی استفاده کنیم. اولین درمان کمکی مورد استفاده PRK بود. PRK نمی تواند از پیشرفت جلوگیری کند، اما می تواند آستیگماتیسم نامنظم را به طور موثری اصلاح کند . PRK و CXL را می توان به صورت همزمان یا متوالی انجام داد.
هر دوی آنها مفید به نظر می رسند (134،135)، اما برخی از مطالعات معتقدند که درمان های همزمان از نظر بینایی، تغییر در کراتومتری و تیرگی (مه) قرنیه نسبت به درمان متوالی برتر است . روش کمکی دیگر، کراتکتومی فوتوتراپی (PTK) است که می تواند در فرایند دبریدمان اپیتلیال CXL استفاده شود. Kanellopoulos و همکاران، اپیتلیوم را توسط PTK برداشته و سپس PRK هدایت شده توسط توپوگرافی را با میتومایسین C (MMC) اعمال کردند و در نهایت CXL (پروتکل آتن) را انجام دادند.
ثابت شده است که ICRS در بیماران مبتلا به KCN یا اکتازیا بعد از لیزیک مفید است. قطعات ICRS قرنیه را بدون برداشتن بافت صاف می کنند، اما نمی توانند پیشرفت بیماری را متوقف کنند (140). مطالعات انجام شده بر روی ترکیب Intacs و CXL، نتایج متفاوتی دارد. برخی مطالعات این موضوع را پشتیبانی می کنند ، در حالی که برخی دیگر نه. در طرف دیگر، کررینگ و فرارا رینگ با موفقیت مورد استفاده قرار گرفتند و نتایج امیدوار کننده ای داشتند . زمان بندی می تواند پی در پی یا همزمان با PRK باشد، که به نظر می رسد هر دو نتایج مطلوبی دارند. لنزهای چشمی فاکیک (PIOLs) گزینه دیگری است که به طور کلی در KCN و اکتازی بعد از لیزیک به دلیل آستیگماتیسم پیشرونده توصیه نمی شود . PIOL محفظه خلفی CXL plus toric با موفقیت در چشمهای نزدیک بینی با KCN پیشرونده آزمایش شد.
سایر مطالعات نتایج برجسته آن را در شش ماه تأیید کردند. Iris-claw PIOL با نتایج امیدوار کننده مشابه آزمایش شد (150،151). ترکیبی از سه روش درمان نیز با بهبود بینایی قابل قبول مورد مطالعه قرار گرفت. CXL بعلاوه ICRS بعلاوه PRK با پروتکل های مختلف مورد آزمایش قرار گرفت و در صورت بروز خطای شکست بالا (غیرممکن بودن PRK) ، کاشت ICRS توسط CXL و سپس PIOL toric دنبال شد و همه نتایج مثبت را گزارش کردند.
CXL یک روش غیر تهاجمی است که امیدهای جدیدی را برای درمان اختلالات اکتاتیک قرنیه ارائه می دهد. این می تواند در صورت عدم نیاز به پیوند قرنیه در بیماران مبتلا به KCN به تعویق بیفتد. علاوه بر این، می تواند بینایی عملکردی را در این بیماران بهبود بخشد. از زمان معرفی آن در اوایل قرن بیست و یکم، چندین اصلاح شامل CXL ترانس اپیتلیال و CXL تسریع شده برای بهبود نتایج CXL و به حداقل رساندن عوارض جانبی آن انجام شده است. با این حال، مطالعات بیشتری برای ارزیابی نتایج بلند مدت این روش جدید و روشن شدن جایگاه CXL در جراحی چشم مورد نیاز است.
