سگها دارای دید ضعیفی هستند و چشم هایشان به تعداد رنگ ها
حساس نیستند و جهان را تا حدودی کمرنگ می بینند.
از سوی دیگر، آنها می توانند در شب بسیار خوب ببینند و
دارای حس های وسیع و عمق دید خوبی هستند.
چشم سگ ها نسبت به حرکت بیشتر از تعداد رنگ حساس هستند.
چشم سگها مجهز به دو نوع سلول تشخیص رنگ بوده
که مخروطی نام دارد و در تفکیک نورهای زرد و آبی از
نورهای ماورا تخصص دارد
سلول‌های چشم برای آشنایی با کارکرد و نوع فعالیت چشم
باید ابتدا از ساده‌ترین ساختارهای بینایی شروع کنیم که همان
گیرنده‌های نوری هستند.
در انسان این گیرنده‌ها به ۳ دسته تقسیم می‌شوند :
۱- گيرنده‌های مخروطی شكل
۲- گيرنده‌های استوانه‌ای شكل
۳- گيرنده‌های مخروطی – استوانه‌ای
گیرنده‌های استوانه‌ای توانایی دید در نور کم و بنفش را می‌دهند.
گیرنده‌های مخروطی توانایی دید در نور زیاد یا همان دید رنگی
را به ما و حیوانات می‌دهند.
گیرنده‌های مخروطی به سه دسته قرمز ، آبی و سبز تقسیم می‌شوند.
می‌توان گفت كه سگها کور رنگی قرمز و سبز دارند و به نوعی
تصویر را شسته شده می‌بینند.
(اجسام از دید ما روشن تر هستند.)
سگها تیز بینی ما انسان‌ها را ندارند؛
سگها در تاریکی دید بهتری نسبت به ما دارند ، که دلیل
این امر داشتن گیرنده‌های استوانه‌ای بیشتر و وجود
لایه منعکس کننده Tapetum Lucidum در پشت شبکیه است.
سگها حرکت اجسام را بهتر از ما درک می‌کنند.
سگها محدوده دید بیشتری نسبت به ما انسان‌ها دارند
بعضی از دانشمندان معتقدند كه سگها توانایی دیدن
پشت سرشان را هم دارند!