این روشها با و بدون اتصال عرضی قرنیه یا اشعه درمانی 2.1. بخش حلقههای قرنیه مصنوعی داخل استرومایی: تکنیکهای جراحی و نتایج ICRSs در دهه 1980 برای اصلاح نزدیکبینی کم و متوسط مورد استفاده قرار گرفت و صاف شدن انحنای قدامی قرنیه با قرار دادن ICRS روی استروما رخ داد. در ابتدا به عنوان یک روش جراحی برای اصلاح نزدیک بینی کم مورد مطالعه قرار گرفت، اما به آسیب شناسی های مختلفی مانند قوزقرنیه یا دژنراسیون حاشیه ای شفاف، و اکتازی ایتروژنیک قرنیه گسترش یافته است. آنها دریافتند که فناوری Intacs می تواند شیب دار شدن قرنیه و آستیگماتیسم مرتبط با قوزقرنیه را کاهش دهد و آن را به عنوان یک روش جراحی افزایشی برای مدیریت قوزقرنیه پیشنهاد کردند. این گزینه جراحی جایگزین جالبی با هدف به تاخیر انداختن پیوند قرنیه در بیماری اکتاتیک قرنیه ارائه کرد. از آن زمان، گزارش های متعددی در مورد ICRS برای اختلالات قرنیه اکتاتیک منتشر شده است که پیامدهای بینایی و انکساری این ایمپلنت ها را نشان می دهد. امروزه، 3 نوع اصلی از ICRS بینالمللی موجود است: بخشهای حلقه با نیمرخ مقطع ششضلعی (Intacs; Addition Technology, Inc.)، بخشهای حلقهای با مشخصات مثلثی یا تغییراتی از این مشخصات (حلقههای Ferrara؛ Ferrara Ophthalmics Ltda. Keraring؛ Mediphacos Ltda)، و حلقههای کامل ۳۶۰ درجه با مشخصات مقطع ذوزنقهای (MyoRing؛ Dioptex، GmBH).و AICI