مخترعان اولین نسل از عینک آفتابی، اینوئیت‌ها یا همان ساکنان قطب شمال بوده‌اند. اینوئیت‌ها ورقه‌هایی از جنس دندان شیر دریایی را برش می‌دادند و به صورت تخت با یک شکاف باریک در میان هر ورقه به چشم می‌زدند تا چشمانشان را از تابش شدید آفتاب که روی برف انعکاس پیدا می‌کرد، محافظت کنند.
نرون، امپراطور رم از اولین کاربران عینک آفتابی خارج از منطقه شمالگان و قطب بود. نرون دوست داشت جنگ‌های گلادیاتور ها را با عینک‌هایی از جنس زمرد تماشا کند. عینک‌هایی که بعد از این شکل گرفت، از انواع #کریستال ساخته می‌شد و بیشتر از خاصیت انعکاس آن استفاده می‌شد. در همین زمان، کاربرد جالب عینک آفتابی برای پنهان کردن هویت افراد و یا نشان ندادن حالت چهره در چین ابداع شد. در میانه قرن هجدهم، استفاده از لنزهای رنگی برای عینک‌های طبی، با تصور آن که این کار باعث دید بهتر می‌شود، شروع شد و در نهایت در ابتدای قرن بیستم، استفاده از عینک آفتابی به شکلی تقریبا مشابه شکل کنونی‌اش، آغاز شد. اولین کاربران عینک آفتابی‌های امروز اشخاص مشهور و سلبریتی‌هایی بودند که می‌خواستند به سادگی شناخته نشوند.
