یک عینک آفتابی مناسب باید ویژگیهای زیر را داشته باشد:
عینک باید تمام فضای چشم و اطراف آن را بپوشاند. عینکهای باریک مناسب نیستند، زیرا نور خورشید از بالا و پایین عینک عبور میکند و وارد چشم میشود.
عدسی عینک نباید بیش از حد تیره باشد و بهتر است چشمها از پشت شیشه عینک دیده شوند. عینکهایی که چشم فرد از پشت آن دیده نمیشوند مناسب نیستند و موجب کاهش دید فرد میشوند.
رنگ عدسی عینک باید به گونهای باشد که موجب تغییر رنگ محیط نشود. بهترین رنگی که دارای ویژگی فوق است رنگ دودی (خاکستری) است. رنگ سبز و قهوهای در ردههای بعدی هستند.
عینک مناسب باید بتواند ۹۹ تا ۱۰۰ درصد اشعه ماوراء بنفش را جذب کند و مانع عبور آن شود. اگر عینک قادر به جذب این میزان از اشعه ماوراء بنفش نباشد نه تنها مناسب نیست، بلکه استفاده از آن ضرر هم دارد. هنگام استفاده از عینکهای آفتابی مردمک چشمها گشاد و میزان نور مرئی که وارد چشم میشود، افزایش مییابد.
حال اگر عینک قادر به جذب اشعه ماوراء بنفش نباشد میزان عبور اشعه فوق از مردمکها افزایش یافته و موجب بروز عوارض میشود. به زبان سادهتر یا عینک استاندارد بزنید یا اصلا عینک نزنید.
برای اینکه بدانیم عدسی عینک قادر به جذب اشعه است یا نه، از دستگاههای UVmeter که در عینک فروشیها موجود است میتوان استفاده کرد. راه دیگر این است که یک عینک فتوکرومیک را پشت عینک آفتابی قرار داده و آنها را در برابر نور خورشید بگیریم، اگر عینک استاندارد باشد اشعه ماوراء بنفش را جذب میکند و در نتیجه عینک فتوکرومیک تیره نمیشود.
جنس عدسی عینک میتواند پلاستیکی یا شیشهای باشد. عدسیهای پلاستیکی سبکترند و هنگام ضربه نمیشکنند. در مقابل عدسیهای شیشهای سنگینتر و شکننده هستند، ولی کیفیت و وضوح تصویر بیشتری دارند و گران ترند.
دقت کنید رنگ دو عدسی عینک کاملا یکسان باشد و سطح عینک صاف و هموار باشد.
اهمیت پلاریزه بودن عینک
هدف از استفاده از عینک آفتابی محافظت چشمها در برابر اشعه ماوراء بنفش نور خورشید است لذا این ویژگی اصلی و لازم یک عینک آفتابی است، ولی ویژگی پلاریزه بودن عینک آفتابی یک ویژگی اختیاری و انتخابی است. عینکهای پلاریزه موجب کاهش پخش نور و زنندگی نور از سطوح براق مثل سطح دریا، برف و آسفالت جاده میشوند و از این رو برای کسانی که مدتهای طولانی کنار دریا هستند یا کسانی که در جادههای خلوت رانندگی میکنند، مناسبتر هستند