در همان مفهوم مبارزه با جزء التهابی که منجر به تخریب ماتریکس در قوز قرنیه می شود، گزینه های دیگر می تواند شامل تتراسایکلین های سیستمیک باشد. تتراسایکلین ها به دلیل خواص ضد التهابی و ضد کلاژنازی خود شناخته شده اند و از قرنیه در برابر تخریب پروتئولیتیک محافظت می کنند و معمولاً در زخم قرنیه، ذوب قرنیه و آسیب های شیمیایی استفاده می شوند. گزارش شده است که داکسی سایکلین به صورت سیستمیک تجویز شده باعث کاهش بیان شده است
و فعالیت MMP-9 در سطح چشم بیماران خشک چشم کاهش می یابد علائم سندرم چشم خشک، افزایش پایداری لایه اشکی، کاهش شدت بیماری سطح چشم در بیماران مبتلا به روزاسه چشمی و مهار تخریب کلاژنولیتیک قرنیه در زخم‌ها. تا به امروز هیچ مطالعه ای برای بررسی نقش تتراسایکلین ها در مدیریت قوز قرنیه وجود ندارد، با این حال، به نظر می رسد که آنها یک انتخاب معقول برای بیماران KC با شاخص های مثبت التهاب سطح چشم هستند.
