نتایج یک اعتبارسنجی بالینی الگوریتم sub400 اخیرا منتشر شده است، که در آن 39 بیمار مبتلا به قوز قرنیه پیشرونده و ضخامت استروما در محدوده 214 تا 398 میکرومتر تحت درمان دبریدمان اپیتلیال قرار گرفتند و سپس 20 دقیقه اشباع استروما با محلول هیپوتونیک 0.1٪ دنده لاو.سپس تابش اشعه ماوراء بنفش با شدت mW/cm2 3 با طول مدت (و بنابراین جریان کل) با استرومای حین عمل تطبیق داده شد.
ضخامت هر چشم تحت درمان CXL فردی با پروتکل sub400 با موفقیت از پیشرفت قوز قرنیه در این قرنیه‌های کراتوکونیک فوق نازک در 90 درصد موارد پس از 1 سال پیگیری جلوگیری کرد. علاوه بر این، و مطابق با شواهد تجربی اخیر که نشان می دهد آستانه فعلی آسیب اندوتلیال ممکن است برای چندین دهه بیش از حد برآورد شده باشد، هیچ قرنیه علائم بالینی جبران اندوتلیال را نشان نداد. بین عمق خط مرزی و زمان تابش همبستگی معنی‌داری وجود داشت اما بین عمق خط مرزی و تغییر در Kmax ارتباط معنی‌داری وجود نداشت.
