ویدئوکراتوسکوپی برای اندازه گیری انحنای قدامی قرنیه بر اصل مبتنی بر بازتاب متکی است، مفهومی که اولین بار در سال 1854 توسط فون هلموهتز معرفی شد.
معرفی ویدئوکراتوگرافی کامپیوتری، با ظهور محاسبات شخصی، انقلاب تصویربرداری قرنیه را به سرعت آغاز کرد و زمینه رابرای غربالگری و تشخیص دقیق تر قوز قرنیه فراهم کرد. از آن زمان، الگوریتم هاو تجزیه و تحلیل های به دست آمده از انحنای محوری مورد آزمایش و تایید قرار گرفته اند، مانندشاخص قوز قرنیه مائدا و شاخص پیش‌بینی قوز قرنیه . اگرچه این اندکس ها برای محاسبات توان انکساری قرنیه مفید است، اما در مکان یابی مخروط که اغلب خارج از مرکز است ایده آل نیستند. در عوض، نقشه های انحنای مماسی یا لحظه ای محل راس قرنیه و مخروط و تاثیر انکساری آنها را بهتر نشان می دهد که در برنامه ریزی روش های جراحی و نظارت بر نتایج آنها از طریق نقشه برداری تفریق مفید است. نقشه های گاوسی، اولین بار برای توپوگرافی قرنیه توسط بارسکی وهمکاران پیشنهاد شدکه اصل ضرب تندترین و مسطح ترین انحنا را در هر زمان معین نشان می دهد. و نشان داده شد که آنها حتی راس و مخروط قرنیه را مستقل از ویدئوکراتوگرافی (VK) نرمال تعیین میکنند.(یعنی فیکساسیون بیمار). آنهادر ابتدا بر روی توپوگرافی کراترون (Optikon، رم، ایتالیا) معرفی شدندواخیراً توسط سیستم عامل های مدرن
