اشعه درمانی یا کراس لینک ترانس اپیتلیال CXL در مقایسه با کراس لینک معمولی
Epithelium-off CXL روش اصلی که توسط Wollensak برای اتصال متقاطع قرنیه استفاده شد شامل دبریدمان اپیتلیوم قرنیه بود. اخیراً روش جدیدی برای پیوند متقابل در ادبیات پزشکی معرفی شده است که شامل تجویز ریبوفلاوین و محلول دکستران بر روی اپیتلیوم دست نخورده قرنیه است.این روش CXL ترانس اپیتلیال یا TE-CXL نامیده می شود. حذف اپیتلیوم چربی دوست، نفوذ مولکول ریبوفلاوین آبدوست را از طریق استروما تسهیل می کند. بنابراین، می توان فرض کرد که اثر اتصال متقابل TE-CXL در مقایسه با روش بدون برداشتن اپیتلیوم کمتر است. با این حال، TE-CXL محبوبیت زیادی به دست آورده است و بسیاری از تحقیقات اخیر در زمینه درمان KCN بر ارزیابی اثربخشی و ایمنی این روش متمرکز شده است.برای افزایش نفوذ مولکول ریبوفلاوین از طریق استروما در TE-CXL، برخی از تقویت کننده ها مانند بنزالکونیوم کلرید، تتراکائین، ترومتامول و اتیلن دی آمین تترا استیک اسید معرفی شده اند.
این مولکول ها نفوذپذیری اپیتلیال ماکرومولکول ها را از طریق یک اپیتلیوم دست نخورده، بدون نیاز به دبریدمان اپیتلیال، افزایش می دهند.فقدان نقص اپیتلیال در TE-CXL ممکن است بهبود بصری سریع‌تری را ارائه دهد. این روش نیازی به امکانات اتاق عمل ندارد و در مقایسه با روش بدون برداشتن اپیتلیوم می توان این روش را در زمان کمتری انجام داد. این روش برای قرنیه هایی با ضخامت قرنیه مرکزی (CCT) کمتر از 400 میکرون قابل استفاده است. در یک مطالعه نشان داده شد که TE-CXL ایمن تر از CXL با برداشتن اپیتلیوم است. در گروهی که با CXL بدون برداشتن اپیتلیوم درمان شدند، ادم گذرا قرنیه و درجات متغیر نور در مقایسه با گروه TE-CXL شایع‌تر بود .اپیتلیوم قرنیه به عنوان مانعی برای نفوذ پاتوژن ها و میکروبها عمل می کند و حفظ اپیتلیوم قرنیه در TE-CXL ممکن است میزان کراتیت عفونی را به دنبال CXL کاهش دهد.
