نواع مختلفی از نمرات برای درمان قوز قرنیه وجود دارد که عمدتاً بر اساس درجه قوز قرنیه، عوامل خطر، ماهیت پیشرونده بیماری و تحمل یا عدم تحمل لنزهای تماسی است (95-93،42). با این وجود، نویسندگان این مقاله بر اساس تجربیات قبلی خود، روش ساده تر و کاربردی تر ارائه شده در شکل 1 را برای انتخاب مناسب ترین مدیریت که به بهبود بینایی در بیماران قوز قرنیه کمک می کند، پیشنهاد می کنند.
شکل 1: الگوریتم جراحی برای مدیریت قوز قرنیه. *سن <25 سال باید به عنوان قوز قرنیه پیشرونده در نظر گرفته شود. ** در صورت تحمل، لنزهای سخت نفوذپذیر (RGP) باید در هر صورت مورد توجه قرار گیرد. *** کراتکتومی فوتورفراکتیک (PRK) فقط برای سن> 25 سال و همراه با اتصال عرضی قرنیه (CXL) توصیه می شود. BCVA: بهترین تصحیح بینایی، CCT: ضخامت مرکزی قرنیه، RSB: بستر استرومایی باقی مانده، KR: قرائت کراتومتری، D: دیوپتر، CXL: پیوند متقاطع، PRK: کراتکتومی فوتورفراکتیو، DALK: کراتوپلاستی لاملار عمقی قدامی، PK: کراتوپلاستی نافذ. بر اساس مطالعات مختلف ذکر شده در بخشهای قبلی، اکثر آنها اثربخشی و ثبات CXL را به تنهایی یا در ترکیب با سایر روشهای درمانی مورد مطالعه قرار می دهند
