اولین گزارش از انجمن

اولین گزارش از انجمن VKC-KC به سال 1920 برمی گردد و از آن زمان مطالعات مختلف بروز بسیار متفاوتی از KC را در بین بیماران VKC/AKC گزارش کردند که بسته به پارامترهای جغرافیایی و توپوگرافی یا روش های مورد استفاده برای تشخیص KC از 0.77 تا 26.8 درصد متغیر بود. Umale و همکاران شیوع 11.2 درصدی قوز قرنیه را با معیارهای اصلاح شده Rabinowitz-McDonnell در میان بیماران VKC گزارش کرد. بروز قوز قرنیه در یک سری از 530 مورد VKC شناسایی شده توسط ویدئوکراتوگرافی 26.8٪ بود، در حالی که 8.5٪ به صورت بالینی و 18.3٪ توسط کراتومتری تشخیص داده شد. گورتزاک و همکاران الگوهای توپوگرافی غیرطبیعی قرنیه در افراد VKC در مقایسه با گروه شاهد با 22.5 درصد توپوگرافی شبه قوز قرنیه و 3.75 درصد از قوز قرنیه بالینی مشاهده شد. بارتو و همکاران پس از اصلاح روش های تشخیصی برای ارزیابی KC، با تجزیه و تحلیل مورفولوژی قدامی و خلفی قرنیه بیماران VKC در مقابل یک گروه کنترل همسان، 20٪ از بیماران VKC مبتلا به قوز قرنیه و 14٪ بیماری تحت بالینی داشتند. ارتباط AKC با KC در ادبیات کمتر گزارش شده است، با این حال یک مطالعه کوهورت همسان اخیر شامل 186.202
بیماران AKC تازه تشخیص داده شده و 186.202 گروه کنترل غیر AKC با سن و جنس، به این نتیجه رسیدند که میزان بروز KC در AKC 2.49 برابر بیشتر از گروه کنترل است. حتی پس از تنظیم برای عوامل مخدوش کننده بالقوه، بیماران AKC 2.25 برابر بیشتر در معرض ابتلا به KCN بودند.