چشم‌های قوز قرنیه تقریباً در تمام لایه‌های قرنیه از جمله اپیتلیوم، لایه بومن و استروما تغییرات ریزساختاری را نشان می‌دهند. لایه اشک، زلالیه، سرم و حتی بزاق بیماران KC نیز مورد مطالعه قرار گرفته و تغییراتی در ترکیب نسبت به نرمال مشاهده شده است. با این حال، سهم تغییرات التهابی و فراساختاری مختلف در توسعه ویژگی‌های بالینی کلاسیک و تغییرات بیومکانیکی هنوز مشخص نشده است. از آنجا که این بیماری می تواند از اکتازی بسیار خفیف تا پیشرفته متغیر باشد، درک اهمیت بیومارکرهای خاصی که می توانند بر بیماری و پیشرفت آن تأثیر بگذارند، مهم است. این فصل مروری بر بیومارکرهای مختلف قوز قرنیه مرتبط با پاتوژنز، تشخیص و پیشرفت بیماری ارائه می‌کند.
