تاریخچه بیماری خشکی چشم مصر
در سال 1872جورج ابرز، رمان نویس و مصر شناس آلمانی، مجموعه ای از دستورالعمل های پزشکی را که بعداپاپیروس ابرز نام گرفت را کشف کرد. این پاپیروس همچنین شامل درمان های باستانی چشمی نیز بوده است. ابرز بخش های مهم آن را در بیماری های چشمی انتخاب و آن را ترجمه و به شرح توضیحات قبلی اضافه کرد. این توضیحات در سال 1550 تا 1553 نوشته شده (1000 سال قبل از بقراط) ، این کتاب قدیمی ترین کتاب در زمینه پزشکی می باشد(شاید Text
book انسان های مصر باستان بوده است که شبیه دست نوشته های یونانیها در مورد علم پزشکی میان اقوام و ملل مختلف است که در میان مجموعه های آن ها یافت می شود. بر اساس پاپیروس ابرز اشکالات ترشح مایع و نیز موکوس را با بخور دادن ، استفاده از نوعی صمغ خاص و نیز نمک بهبود می بخشیدند.نوع خاص آرایش چشم در مصر قديم نه تنها خیره کننده بوده است بلکه موجب کم کردن تحریک در مقابل آفتاب سوزان صحرا های شنی و حتی در پیشگیری از عفونت موثر بوده است.
در این پاپیروس به نوعی چسب چشم نیز اشاره شده است که بر اساس مدارک موجود این چسب خاص در دره نیل در حدود 4000 سال پیش یافت می شده است .استفاده کنندگان از این نوع خاص چسب سیاه ، به منظور بزرگ تر و براق تر نشان دادن ظاهر چشم ، آن را بر روی ابرو و لبه پلک می گذاشتند در حالی که به حفاظت از چشمان آن ها نیز کمک می کرده است.
در سال 1580-1584 ،آلپینوس پزشک ، گیاه شناس و نویسنده کتاب De Medicina Aegyptorum (1591) عنوان کرد که هیچ زن مصری بدون جعبه کوچکی که مربوط به آرایش چشم است ،دیده نخواهد شد. یک نوع آن شامل دوده سیاهی( شامل ماده سوخته و روغنی ) و انواع دیگر شامل پودر نرمی از توتیا بوده است. بسیاری از افرادی که سفر های دریایی به مصر داشتند ، اذعان داشته اند که زنان از موادی جهت سیاه کردن پلک ها استفاده می کرده اند که هم اکنون آن را با نام سرمه می شناسیم و هنوز هم جهت زیباسازی و سلامت چشم ها کاربرد دارد. دانشمندان فرانسوی گزارش کردند که آرایش چشم آنان کمک به پیشگیری و درمان بیماری چشم از طریق مبارزه با عوامل عفونی می نموده است. این ماده | سیاه آرایشی به عنوان عامل حمایت کننده در مقابل آفتاب سوزان صحرا و شن بوده است. پزشکان مصری توصیه به استفاده از آرایش چشم به منظور دور نگه داشتن حشرات و نیز بازگرداندن اشعه آفتاب داشته اند. نوع دیگر ماده آرایشی شامل سولفید توتیا می باشد که متعلق به سرزمین عرب ها می باشد. همچنین در تحقیقی که الدر انجام داده است ، اگر نقره و گوگرد نیز در این ماده چسبنده وجود داشته باشند مخلوط تیره ای بدست می آید که خاصیت بازسازی و خنک کردن اطراف چشم را دارد. مصر باستان و نیز بعدا یونانی ها از سنگ لاجورد به منظور درمان بیماری های چشم استفاده می کردند. مصری های باستان بسیاری از پماد ها و موادیکه جهت خشکی چشم استفاده می کردند از گیاهان مانند دانه های روغنی و میوه ها و سایر مواد طبیعی بدست می آوردند.
