برای جایگذاری Intacs، کانال را می توان به صورت مکانیکی یا با لیزرfemtosecond در عمق 70-75 درصد از حداقل فشارسنج در محل جایگذاری ایجاد کرد. برخی از مطالعات نتایج بینایی خوبی را با استفاده از روش مکانیکی گزارش کرده اند، اما تکنیک مکانیکی می تواند با نقایص اپیتلیال، قرارگیری سطحی سطوح، نازک شدن استروما و اِدم استرومای قرنیه همراه باشد، در حالی که هنگام استفاده از لیزر femtosecond خطر چنین عوارضی کاهش می یابد. در مطالعه Pinero و همکاران، انحرافات مرتبه بالاتر، انحرافات کروی و کما مورد ارزیابی قرار گرفت و بین این دو روش مقایسه شد و تفاوت قابل توجهی بین تکنیک های مکانیکی و femtosecond مشاهده شد. امروزه Intacs همراه با سایر گزینه های درمانی مانند پیوند متقاطع، برای تثبیت پیشرفت بیماری استفاده می شود. در این راستا، ترکیب Intacs با ریبوفلاوین اثر مسطح کننده آن را افزایش می دهد. ترکیب با CXL برای بیماران در مراحل متوسط تا شدید بیماری که حداقل ضخامت قرنیه µm 450 دارند توصیه می شود. مطالعات نشان داده است که آستیگماتیسم نامنظم کاهش می یابد و با کاهش انحنای قرنیه، بینایی می تواند 60 درصد بهبود یابد . Intacs ها باید قبل یا همزمان با CXL کاشته شوند، و عکس معکوس، یعنی ابتدا CXL و سپس کاشت حلقه، زیرا ساختار قرنیه تغییر کرده است و می تواند تأثیر کمی در صاف شدن قرنیه داشته باشد. به نظر می رسد تحقیقات بیشتری برای مطالعه اثرات طولانی مدت چنین روشهای ترکیبی ضروری است.
