تیرگی یا کدورت قرنیه تیرگی مداوم قرنیه یکی از شایع ترین عوارض گزارش شده CXL است که می تواند بر حدت بینایی تأثیر بگذارد. مهم است که به یاد داشته باشید که تیرگی قرنیه بعد از CXL با تیرگی ناشی از کراتکتومی فوتورفرکتیو (PRK) متفاوت است. مه CXL عمیق تر در استروما قرار دارد و ظاهری شبیه غبار دارد، در حالی که کدورت قرنیه بعد از PRK در ناحیه زیر اپیتلیال یافت می شود و بیشتر مشبک است. فرض بر این است که تجمع مجدد کراتوسیت های فعال پس از از بین رفتن فوری کراتوسیت ها به دنبال CXL باعث ایجاد مه یا کدورت می شود.تشکیل. خط مرزی که پس از درمان مشاهده می شودتصور می شود قرنیه با CXL استاندارد عمق درمان CXL را نشان می دهد و بنابراین تأثیر بیومکانیکی کارآمدی را نشان می دهد. اعتقاد بر این است که مه قرنیه در خط مرزی رخ می دهد. چگالی سنجی Scheimpflug و بررسی لامپ شکاف نشان می دهد که تشکیل مه یک ماه پس از CXL به اوج خود می رسد. به نظر می رسد تیرگی قرنیه 3 ماه پس از عمل به یک سطح می رسد، پس از آن تراکم تیرگی قرنیه شروع به کاهش می کند. Raiskup و همکارانش تشکیل مه پس از CXL را در یک مطالعه گذشته نگر ارزیابی کردند. آنها گزارش دادند که 14 چشم از 163 چشم (8.6٪) پس از یک سال دچار تیرگی قرنیه شدند.بیماران مبتلا به KCN پیشرفته به دلیل ضخامت کمتر قرنیه و انحنای بیشتر قرنیه، مستعد تشکیل کدورت بیشتری هستند.
