قوز قرنیه یک بیماری غیر التهابی پیشرونده دوطرفه است که می تواند به صورت نازک شدن استرومای قرنیه در هر دو جنس خود را نشان دهد. میزان شیوع گزارش شده از این بیماری از 20 در 100 هزار تا 1 در 500 هزار است. آنها از نظر عوامل محیطی، ژنتیکی و قومی متفاوت هستند و میزان شیوع در نژادهای مختلف متفاوت است.
طبق مطالعه ای در انگلستان، شیوع قوز قرنیه در جمعیت های آسیایی در مقایسه با جمعیت سفیدپوست 7.5-4.4 برابر بیشتر است . مطالعات اپیدمیولوژیک در ایران نرخهای بین 75/0 تا 3/5 درصد گزارش کرده اند و این میزان بر اساس جمعیت مورد مطالعه در مناطق مختلف و سیستم تصویربرداری مورد استفاده برای این منظور متفاوت است. قوز قرنیه اولین بار توسط جان ناتینگهام بیش از 150 سال پیش توصیف شد، اما در دهه های گذشته، درک ما از این بیماری و گزینه های درمانی آن به طور چشمگیری تغییر کرده است . با پیشرفت فناوری، متخصصان قرنیه تکنیک های جدیدی را برای درمان موثر قوز قرنیه ابداع می کنند.
ژن های متعددی در ایجاد قوز قرنیه با شیوع نسبتاً زیاد سابقه خانوادگی مثبت نقش دارند . اگرچه هر دو جنس تحت تأثیر قرار می گیرند، اما به نظر می رسد مردان بیشتر درگیر هستند. علت کراتوکونوس هنوز ناشناخته است . با این حال، ما می دانیم که این بیماری چند عاملی است و تحت تأثیر عوامل ژنتیکی، محیطی و بیوشیمیایی قرار دارد. شروع علائم می تواند در دوران نوجوانی و بزرگسالی باشد و ممکن است به صورت کاهش بینایی، آستیگماتیسم قرنیه، افزایش انحرافات مرتبه بالاتر و نوسان بینایی ظاهر شود.
