با در نظر گرفتن همه موارد و بر اساس سطح دانش فعلی ما در مورد این اختلال اکتاتیک قرنیه، می توان استدلال کرد که رویکرد مدیریتی باید بسیار متناسب با بیماران کراتوکونیک باشد، باید در مراحل اولیه بیماری شروع شود و ممکن است نیاز به اقدامات تهاجمی بیشتری داشته باشد. استراتژی هایی که باید برای شکستن چرخه معیوب التهاب سطح چشم به کار گرفته شوند.
توصیه ها به طور خلاصه عبارتند از:
• به طور فعال التهاب سطح چشم را حتی در غیاب علائم بالینی ارزیابی کنید (آزمایش نقطه مراقبت MMP-9).
• در صورت وجود اختلال عملکرد غدد میبومین، از کمپرس گرم و ماساژ پلک (معمولاً به عنوان خط اول درمان توصیه می شود) در بیماران مبتلا به قوز قرنیه باید خودداری شود. استفاده از روغن درخت چای/ بیان دستی غدد میبومین یا درمان نور پالسی شدید (IPL) ممکن است به جای آن ارائه شود تا از اثر مالیدن ماساژ بر روی سطح قرنیه و همچنین افزایش دما در اثر کمپرس گرم جلوگیری شود.
• شواهد قوی در این مرحله وجود ندارد که نشان دهد باید از استفاده از لنزهای تماسی در بیماران مبتلا به قوز قرنیه اجتناب شود. با این حال، با توجه به سهم آشکار ساییدگی CL در التهاب سطح چشم و استرس بیومکانیکی اپیتلیال، انواع دیگر توانبخشی بینایی باید به بیماران KC ارائه شود. اینها می تواند شامل بخش های حلقه داخل قرنیه (ICRS) یا لنزهای کلامر قابل کاشت (ICL) باشد.
• بیماری آلرژیک چشمی (AKC/VKC) باید به سرعت و به طور موثر با داروهای ضد التهاب موضعی، تعدیل کننده های ایمنی یا درمان سیستمیک درمان شود. درمان باید در فواصل زمانی مکرر بررسی شود تا از تشدید مناسب برای کنترل موثر بیماری اطمینان حاصل شود. بیماران مبتلا به VCK/AKC باید زودتر از نظر وجود قوز قرنیه با توموگرافی قرنیه غربالگری شوند.
