نتایج بالینی لیزر برداشتن عینک

در مطالعه‌ای بر روی اولین لیزری که تأییدیه FDA را در ایالات متحده دریافت کرد (مطالعه PRK فاز سوم سران)، 701 چشم با نزدیک‌بینی بین -1.5 تا -6.0 D ثبت‌نام شدند و داده‌های پیگیری 2 ساله روی 612 چشم در دسترس بود. در آن کارآزمایی، 92.5 درصد از چشم ها دارای حدت بینایی اصلاح نشده (UCVA) 20/40 یا بهتر و 66.5 درصد دارای UCVA 20/20 یا بهتر بودند. علاوه بر این، 77.8٪ از چشم ها دارای انکسار آشکار کروی در 1.0 D از امتروپیا بودند، و 6.9٪ دو خط حدت بینایی با بهترین اصلاح (BCVA) را از دست داده بودند.
در مطالعه فاز III VISX برای نزدیک بینی کم، 691 چشم با نزدیک بینی بین -1.0 تا -6.0 D به مدت 24 ماه پیگیری شدند. در آن مطالعه، 85 درصد از چشم‌ها دارای UCVA 20/40 یا بهتر بودند، 79 درصد از چشم‌ها در 1.0 روز بعد از آمتروپی بودند، و 1 درصد از چشم‌ها دو خط BCVA را از دست دادند.
این روند برای نتایج بهبود یافته در مقایسه با مطالعات اولیه PRK بوده است. گرایش به سمت کاهش دقت با اصلاحات نزدیک بینی بالاتر همچنان ادامه دارد. ایمنی و پایداری طولانی مدت PRK با پیگیری 12 ساله بیماران در یکی از آزمایشات بالینی اولیه PRK تأیید شد. پیامد انکساری پس از سال اول پایدار بود و مه کمی کاهش یافت.
مطالعات دیگر ایمنی و اثربخشی PRK نزدیک‌بین را تایید کرده‌اند. یک مطالعه پیگیری 14 ساله روی چشم ها در محدوده 1.50- تا 13.00- درجه، پایداری انکسار، و هیچ گونه ناهنجاری در تعداد سلول های اندوتلیال یا مورفولوژی، آستیگماتیسم یا اکتازی را نشان داد. آلیو و همکاران پی‌گیری 10 ساله چشم‌های > 6.00- D با 58 درصد چشم‌ها در 1.00 ± D و 78 درصد در 2.00 ± D. گزارش شد. میانگین تیرگی در زمان 10 سال در مقایسه با 3 ماه پس از درمان کمتر بود.
اکثر مطالعات نشان می دهد که وقتی درجات بالاتر نزدیک بینی درمان می شود، شدت تیرگی و از دست دادن BCVA افزایش می یابد. مقادیر بیشتری از تلاش برای اصلاح با کاهش پیش بینی پذیری، افزایش رگرسیون و احتمال کمتر به دست آوردن UCVA 20/40 یا بهتر همراه است. هیچ توافقی در مورد حد بالای PRK به دست نیامده است، اما اکثریت موافقند که نتایج برای نزدیک بینی بیش از -10.0 D غیرقابل قبول است، زیرا ترکیبی از خطر افزایش تیرگی و تشکیل اسکار، دقت کمتر و کاهش عملکرد نوری زمانی که قرنیه بیش از حد مسطح است. پیشرفت در درمان موفقیت آمیز سطوح بالاتر نزدیک بینی با PRK ممکن است به واسطه های دارویی بهبود زخم بستگی داشته باشد، از جمله اما نه محدود به MMC موضعی حین عمل.
به نظر می رسد پیشرفت های فنی در لیزر اگزایمر، به ویژه اتخاذ یک منطقه انتقال محیطی، منجر به پیش بینی بهتری می شود. در یک مطالعه بر روی چشم‌های نزدیک‌بین بین 7- و 17- روز، 25 چشم از 47 چشم (53%) در مدت 1 روز پس از تلاش برای اصلاح در پیگیری 2 ساله قرار داشتند. مطالعه دیگری بر روی چشم‌های نزدیک‌بین نشان داد که پروفیل کروی PRK افزایش کوچک‌تری در خطای کل جبهه موج ایجاد می‌کند که مربوط به افزایش کمتری در انحراف کروی است و فیزیولوژی سطح قرنیه را بهتر از درمان معمولی حفظ می‌کند. درمان‌های هدایت‌شونده از جبهه موج برای درمان نزدیک‌بینی ایمن و مؤثر به نظر می‌رسند و در مقایسه با درمان‌های معمولی منجر به کاهش ناهنجاری‌های جبهه موج می‌شوند. این امر به ویژه در چشم هایی با ریشه-میانگین مربع انحرافات مرتبه بالاتر صادق است.
توریک PRK
برای اصلاح آستیگماتیسم، لیزر اگزایمر نصف النهار شیب دار قرنیه را صاف می کند تا با نصف النهار صاف تر مطابقت داشته باشد. به طور کلی، PRK توریک به اندازه PRK کروی قابل پیش بینی نبود و تمایل به تصحیح نادرست سیلندر داشت. گرایش به سمت اصلاح نادرست سیلندر در مطالعات قبلی احتمالاً به جای خطای محوری به نوموگرام های محافظه کارانه نسبت داده می شود، زیرا محور بعد از عمل معمولاً بین 10 تا 15 درجه از مقادیر قبل از عمل بود.
لیزرهای اسکن امکان بازیابی مستقیم تری از سطح قرنیه توریک را در یک کره، همراه با تصحیح همزمان دوربینی یا نزدیک بینی فراهم می کنند. معمولاً بافت کمتری در طی PRK توریک با لیزر اسکن در مقایسه با لیزر پرتو وسیع برداشته می‌شود. گزارشی از PRK با استفاده از الگوهای فرسایش هدایت‌شونده از جلو موج در 23 چشم با نزدیک‌بینی کمتر از -8 D و استوانه کمتر از -3.5 D، UCVA 20/16 یا بهتر در 25 چشم (83%) در 1 سال، بدون از دست دادن BCVA معمولی با کنتراست بالا در هیچ‌یک از چشم‌ها (BCVA25%) و بدون از دست دادن BCVA2. گزارش‌های مشابه، درمان‌های مؤثری را با فرسایش توریک هدایت‌شونده از جبهه موج نشان می‌دهند.
پی آر کی هایپروپیک
بر خلاف PRK نزدیک بینی که در آن قرنیه مرکزی صاف می شود (شکل 6)، در PRK هایپرمتروپیک بافت بیشتری از ناحیه میانی نسبت به قرنیه مرکزی برداشته می شود که منجر به شیب موثری می شود (شکل 7). انتقال شدید بین قرنیه درمان شده و درمان نشده در محیط می تواند باعث تیرگی و پسرفت قابل توجهی شود. به همین دلیل، پالس‌های اضافی برای ترکیب ناحیه میانی محیطی که حداکثر تخریب شده با قرنیه محیطی درمان نشده اعمال می‌شود. بنابراین PRK هایپروپیک برای حفظ اندازه کافی درمان هایپروپیک مرکزی نیاز به یک منطقه فرسایشی بزرگ دارد.
مطالعات اولیه با استفاده از مناطق درمان هایپروپیک 4.0 میلی متری همراه با یک منطقه ترکیبی کل تا 7.0 میلی متر یک اثر رگرسیون غیرقابل قبول را نشان داد. تعداد قابل توجهی از چشم ها بهترین دید اصلاح شده را از دست دادند که عمدتاً به دلیل تمرکز خفیف همراه با مناطق نوری کوچک بود. مطالعات بعدی از مناطق درمان هایپروپیک بزرگتر با مناطق انتقال تا 9.5 میلی متر استفاده کردند. این مطالعات به طور کلی نشان داد که با حداقل 12 ماه پیگیری پس از درمان برای دوربینی کم (تا 4.0 + تا 5.0 + D) 65٪ تا 92٪ از چشم ها در 1.0 روز از اصلاح مورد نظر بودند. دوره از عمل جراحی تا تثبیت پس از عمل برای همان مقدار اصلاح برای دوربینی بیشتر از اصلاح نزدیک بینی است. درمان درجات بالاتر دوربینی منجر به پیش‌بینی و ثبات ضعیف‌تر می‌شود.
PRK هایپرمورپی با هدایت جبهه موج با روندهای تصحیح بیش از حد نزدیک بینی اولیه با رگرسیون هایپروپیک در طی یک دوره پیگیری 24 ماهه موفقیت نشان داده است. اوبرارت و همکاران گزارش شده در پایداری انکساری PRK که در یک سال به دست آمد، تا 7.5 سال بدون هیچ شواهدی از تغییر دوربینی، نوسانات روزانه، یا رگرسیون دیررس حفظ شد. تیرگی قرنیه محیطی با گذشت زمان کاهش یافت، اما همچنان در تعدادی از چشم ها در آخرین ویزیت پیگیری مشهود بود. PRK هایپروپیک برای درمان ازوتروپی سازگار در بزرگسالان جوان با نتایج امیدوارکننده استفاده شده است.